birileri ölüyor
Birileri üzülüyor
Birileri ağlıyor
Birileri gözden akan her damlada ruhlarını vaftiz ediyor.
Gözlerim kapalı, gördüklerimin göreceklerimin teminatı olması korkusu var gözlerimde.
Bir kadın... Anne olamadan öldürülmüş bir kadın..
Bir çocuk.. Annesine doyamamış daha yaşayacak bir gökyüzü dolusu hayali olan bir çocuk...
Bir baba.. Çocuğuna iyi geceler öpücüğü vereceği bir ömür akşamı olan bir baba
Gözümün önünde çığlık atıyor tüm görüntüler.
Ölenler...peki neden?
Barış için kan dökmek hangi budala öğretinin ilkesi!?
Biri bir şey yapmamalı artık!!
Hele ki siyasetçi olan birileri hiç bir şey yapmasın!!
Ölenlerin kutsallığı yok, beynimi taciz etmeyi bırakın!
Şanlı olma hakkı yok kan döken bir garip grubun.
Ağlak seslerle, korkuyorum demeye gerek yok.
Dünyada ölümsüz insan yok.
İçimde kocaman bir yangın,
Ölenleri öldürme emri verenlerin cehennemi olan bir yangın
Ölmüyorum ama ruhumun bahçelerini hevsel bahçelerine
Yaptıkları gibi her ölümde yakıp yıkıp kurak topraklara çeviriyorum.
İçiniz içimiz acıyor her haberde, biliyorum.
Ama üzülmenin bir işe yaramadığı günlerdeyiz azizim.
İsyanın elzem, hüznün isyan olması gereken günlerdeyiz!
Ölmedik çok şükür.
Ölenleri izledik!
Hem de bizimle aynı eylemlerde,
Yanıbaşımızda, eli omuzunda yürüyen ölenleri izledik!.
Biz ölmedik ama cehennem azabını ciğerlerimize kadar işledik.
Gözümü kapattığımda gördüğüm ölenler..
Kulağımın kuytu köşelerine saklanmış dosttan gelen seslenmeler, ölenlerin geride bıraktıklarının feryatları..
Beynime yer etmiş Tezer sözü 'burası bizi öldürmek isteyenlerin ülkesi' eksiği var bu sözün; 'burası kana susamışların ülkesi'...
