Seni düşündüm bugün. En sevgilinin nasıl da en düşman olabildiğini.
Dikiş tutmaz hale getirdiğimiz yaralarımızı
Arzuların öfkeye dönüştüğü o eşiği düşündüm.
Biraz seni belki de hep seni düşündüm bilemiyorum.
Bir günün kaç zamana tekabül ettiğinin farkında değilim.
Bir günün içinde bin asır yaşayabiliyormuş meğer insan
Bugün senin varlığını düşündüm yoksayıldığım yerden.
Sadakatsizliğimin konuşulduğu yerde sadakatsizliklerin bahsinin açılamadığı yerden
Her şeyin en doğrusunu yaptığını düşündüğün idealize edilmiş senden
Adımın küfürmüşçesine yasaklandığı hayatını düşündüm
Kendimden çok sana üzüldüm
Kendimden çok seni sevdiğim gibi
Kendimden çok seninle ilgilendiğim gibi
Yazık demedim bu sefer
En azından kendime kurmadım bu cümleyi
Gece yatarken vardı zaten sabaha huzursuz uyanacağıma dair işaretler
Uyandım ayıldım ve seni düşündüm
Dolunay yaklaşıyor belki de ondandır bu düşünce
Bazen beynimi bir tabancayla susturasım geliyor yalan yok hele de seni düşünmeye başlayınca
Bunu durduracak bir uyuşturucu yokmuş öğrendim
İlk değilsin
Bir kere daha olmuştu uyuşturucunun yetmediği beynimin susmadığı
O vakitler üç kişinin gücü anca yetmişti bunu başarmaya rızam olmayan bir yerde rızam olmayan bir şekilde bedenim üzerinden ruhum becerilirken
Şimdi tek başına birinin gücü yetebiliyormuş bunu kabullenmeye çalışıyorum
Bunun delirişini yaşıyorum bir güzel
Sonra sakinleşiyorum
Sakinleştiğim yerde duygusuzlaşıyorum
Zoru başardığını farkediyorum
İki kere ucube gibi hissettim ben kendimi bu hayatta
İki kere yedim nefreti
İlk seferim fizikseldi
Sonuncusu sözel
Üç kişinin tüm bedeniyle yaptığını tek başına ve sadece dilinle yaptın sen
Umutsuzluğa düşer de işe yaramaz olduğunu düşünürsen sadece bunu hatırla
Sadece bunu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder