Dağıldım biraz

Her zaman dağılmaya müsaittim biraz.

Dağınıklığın içindeki yeni düzeni bir şekilde oturtup yoluma devam edebiliyormuş gibiydim.

Yine dağıldım bu aralar ama bunca dağınıklığın içinde umutlarımı nereye koyduğumu unutmuş gibiyim.

İhtiyaç anında bulunamayan kayıp eşyalarım olmuş meğerse umutlarım.

Umutlarımın kaybına yanarken mutluluğumu istedi canım. Yok. O da yok. Dağınıklığım cenazemmiş gibi, oturmuş sonsuzluğun içindeki sonumu izliyorum. Bir sigara daha yakıyorum. Bulunabilir her şeyin koca bir kayıp olduğu gerçeğine bakıyorum.şaşkınlık değil böyle durma sebebim. Kaybetmiş olmak üzüyor, sanki kazandığım bir şey varmış gibi. Koca koca laflar dökülüyor zihnime hiç birini anlamadığım. Tek bir söz ediyorum duman ciğerimle vedalaşırken, yazık oldu. Dumana da bana da. Üzülmüyorum, cidden üzülmüyorum sadece hırpalanıyorum olduğum yerde bir sonraki adımımı nereye basacağımı bilemiyorum bu dağınıklıkta. Neyi ezeceğimi neyi kirleteceğimi bilmemek zorluyor belki de. Şaşırmıyorum bu halime de bu dağınıklığa da kendim kaşındım biliyorum tek bir söz söyleyebiliyorum yarattığım bu dağınıklığın arkasından; Olur böyle şeyler.