Yazamıyorum.

Bu sefer yazarak da anlatamıyorum derdimi. Nutkum tutulmuş gibi hissediyorum. Aynadaki kişiye şaşkınlıkla bakıyorum. Sahi ben miyim bu, tanıyor muyum ben bunu, hiç konuşmuş mutduk öncesinde? Cevapsız bırakıyor aynadaki kişi tüm sorularımı. Bir şeyin kırgınlığını yaşıyor besbelli. Tanımıyorum bu sefer suyguları gözünden, nefes alışı ipuçları vermiyor, suskunluğu be tepkisizliği anlatmıyor içindeki fırtınayı. Tanımıyorum ben bu aynadakini. Koca bir yabancı evin ortasına giriş yapmış boy aynasından. Evet yüzü tanıdık, vücudu da öyle ama ya duyguları!? Dokunmamışım duygularına uzun zamandır. Ne ister?, ne sever?, neleri özler?, kimi sever?, neyden kaçar?, neyi arar?, hiç sormamışım. İhtiyacını dinlememişim. Gözlerindeki kırgınlık bundandır belki. Kırılmış belli.