Bilek kestiren yazılar yazdığımı biliyorum(bir zamanlar). Ağla ağla nereye kadar dedim kendi kendime. Bu zamana kadar söylediğim en orantısız mantık içeren cümleydi bence.Bu yazıyı yazıyorum çünkü uslanmıyorum. Dönüp dönüp okurum artık.
Dedim ki;
Ağlak yazılar yazma artık.Bırak eski hüzünler gözünün ucunda, elinin altında, sayfanın sonunda kalsın.”Sevmedin mi be hiç?” diye gaflet yüklü bir cümle kuran olursa gözüne sokarsın.Birisi ağlatabildiğine göre kesin bir ara güldürmüştür.Onları yaz(güldüreni bulmak da mesele tabi). Yaz. Konuşunca kırıyorsun, gidince kaçırıyorsun ama yazınca okutuyorsun. Yaz evladım, yaz güzel çocuğum, insanı delirtme de yaz.
Güzel demişim bu burada dursun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder